Łebskie reminiscencje - Krystyna styczeń 2010

                   ... MORZE HUCZY
                   ... WIATR WIEJE
                   ... DESZCZ LEJE
                   TO NASZEGO TURNUSU DZIEJE

                                      Zosia, Leba V - VI 2010

     TURNUS, TURNUS I  PO TURNUSIE

Łeba przywitała nas słońcem jeszcze,
Żeby potem dzień w dzień moczyć deszczem.
A pogoda tutaj rzadko się zmienia,
Nawet dla członków Bydgoskiego Stowarzyszenia.
            Potrzeba było dopiero wyjazdu Pani Zosi,
            Żeby słoneczko dało się przeprosić.
            Ale i tak kąpieli w morzu ani – ani
            Nie zakosztowali laryngektomowani.
Przy miernej pogodzie, turnusu atrakcje
Stanowiły głownie rehabilitacje.
Raz tylko udała się wycieczka – na wydmy ruchome,
Bo przedtem tylko stołówka, przychodnia i domek.
            Pani Henia przygotowała ćwiczeń co niemiara,
            Lecz, delikatnie mówiąc, nie dopisała wiara
            I ilość ćwiczących codziennie spadała.
Czyżby większość w te mokre poranki zaspała?
A gdy stan pogodowy swoje dno osiągnął
Już tylko Brutus własnego pana na spacery ciągnął.
Zaś Pani Krysia, sikoreczka mała,
Codziennie swój kaszelek demonstrowała.
            Dużą dyscyplinę narzuciła Pani Hania
            Mobilizując podopiecznych nawet do śpiewania.
Kontynuowała to dzieło Pani Ola
W myśl powiedzenia: „Od przedszkola do Opola”.
Pani Krysia, na tak zwanym ognisku, do tańca stanęła
I solidnie się z Panem Andrzejem brzuchem w brzuch stuknęła.
Zabawy może nie było zbyt przedniej, wiecie chyba sami,
Wielu ubawiło się dopiero z Hanysami.
            O których to Pan Andrzej spisał wierszyk, którego nie powtarzać wolę,
            Bo użył tam nawet słów: „ja pier …. .
Podsumowując turnus, byli tu BSL-u członkowie,
Kilka osób z Olsztyna, podopieczni i opiekunowie,
Najwięcej zaś Baś i Andrzejów było na turnusie,
A prawie wszyscy obecni utrzymanie mają w ZUS-ie.
            W poniedziałek rozjeżdżamy się w rodzinne progi,
            Więc życzę wszystkim: „Szerokiej drogi”.
            Do zobaczenia za rok, może w pogodniejszej Łebie;
            A każdy przywiezie szczere chęci, pogodę ducha, no i oczywiście siebie.

RaStan 5.06.2010 r.