MOJE PIERWSZE DZIEŃ DOBRY

W dniu kiedy człowiek nagle zrozumie,
jakże jest chwiejne te jego życie,
i że musi czasem stanąć w kolejce za    tłumem
ludzi co ich zdrowie jest już w depozycie,
uświadamia sobie swą kruchość i małość
niosąc uzdrowienia wiarę i wytrwałość.

Bo ktoś jakby nagle przestawił zwrotnice
i zamiast jechać prostą, pewną drogą,
staje przed groźnym i smutnym obliczem
nieatrakcyjnej pani zwanej chorobą.

Płynie statek rozpaczy,
a w nim siedzą ludzie,
którzy zamiast się leczyć
marzą wciąż o cudzie,
a cud może nadejść,
gdy my czując trwogę,
w pierwszym lepszym porcie
damy stamtąd nogę.

I nie bawiąc się w żadne długie    dywagacje
idziemy z nadzieją wprost na operacje.
Po niej kilka dni jest ciężkich
są myśli wszelakie,
bo mentalnie trudno rozstać się z rakiem.
Gdy widzimy na stole długopis i kartkę
mające zastąpić nam codzienną gadkę,
to przykro nam i boleśnie,
a czasem też bywa,
że definitywna myśl nagle się odzywa.

Przegnać ją lub rozproszyć,
to nie lada sztuka,
bo rozpaczy i smutku nie da się oszukać.
I jedyne co może przywrócić nam wiarę,
to bliska rodzina i przyjaciół parę.

W piątym dniu po zabiegu
po próbie szczelności
lekarz na dłużej u nas już zagości.
Trzyma w rękach rurkę – cacko    plastikowe,
przyrząd co przywróci utraconą mowę.

- Dzień dobry – mówię do siebie
wpadam w wir wzruszenia,
bo wiem, że mam znów żonie
coś do powiedzenia.
Żonie co dzielnie znosiła humory,
człowieka, który nagle okazał się chory.

I chociaż cichł z wolna
w kwiecistym ogrodzie,
poddając zwątpieniu całe swoje życie,
to jednak wstał z kolan i po przebudzeniu
dokonał wnet nowego, pięknego odkrycia.

Że to co było – te stare istnienie
musi od razu odejść w zapomnienie.
Idąc nową drogą laryngektomowanych
utwierdzamy bliskich i siebie samych,
że nasze życie z krtanią czy bez krtani,
nie będzie nigdy smutne, nie będzie do    bani.
Od teraz wyłącznie wierzymy w cuda,
że to co ma się udać na pewno się uda.
Wiara w wyzdrowienie napędza    człowieka,
a piękne życie jeszcze na nas czeka.

Olalubipisać (dla swojego wujka Krzysztofa) 2022

DARŁÓWKOWE MALKONTENCTWO.

To kolejny już turnus rehabilitacyjny w
      Darłówku,
„Róża Wiatrów” powitała słońcem, deszcz       popadał dopiero po tygodniu,
Ale zimno, trzeba napić się gorącej kawy
I z tutejszym DJ-em zażyć dobrej
      zabawy.

Początek był kiepski, było wiele uwag,
      spisał je KO-wiec,
Przyznać trzeba, że wzięto je pod uwagę.
Plus dla szefostwa ośrodka, wężykiem,
I już tak nie tęsknimy za łebskim
      „Górnikiem”.

Jest nas tu rekordowo dużo,
I ż Bydgoszczy, z Włocławka, z
      Grudziądza, Czerska i z
      Inowrocławia,
I z Sypniewa, z Tucholi, z Lubienia,
      Olsztyna, Tryszczyna, Barcina i
      okolic,
Jest nawet jeden pan ze Szczecina, tego
      który leży w pobliżu Polic.

Z upływem dni jakby coraz zimniej
Do narzekania powodów jest zresztą tu
      więcej,
Ale w zasadzie nikt nie kwęka,
Nawet gdy jednemu z opiekunów pękła
      przy kolacji szczęka.

Jedzenie też się trochę poprawiło,
Kierownictwo przyjęło zgłaszane uwagi.
I rybę mieliśmy, warzywa z patelni, i
      rosół i kurkę,
A Andrzej nie raz przeczyścił Krystynie
      dziurkę.

Jeśli niektórzy nadal narzekają,
To pewnie dlatego, że za mało się
      opalają.
A ja chromolę, mnie opalanie nie rajcuje,
To słoneczne – papierosowego jedynie
      trochę próbuję.

Po ośmiu dniach ćwiczeń wszyscy lepiej
      mówią,
Cytują  „Pana Tadeusza”, a dodam że nie
      chodzi tu o Orłowskiego,
Śpiewają, czy to „Głęboką studzienkę”,
      czy też „Pije Kuba …”
A podziwiają opiekunowie, luby tudzież
      luba.

Na jedzenie, organizację stołówki, zimno
      w domkach,
Czy przepisane przez lekarza
      laryngektomowanym hydromasaże,
Nie ma już co pod koniec skarżyć się
     komu,
Za to w czwartek będzie cieplej
      i jedziemy na „euro”, do domu.

02.06.2012          RaStan

ś

LARYNGEKTOMOWANYM – KU POKRZEPIENIU

Się trzymajmy! – moi mili
Choć bez krtani – będziem żyli!
                                  to Czarnobyl, stres i troski,
   tudzież geny, papieroski
                                  się do tego przyczyniły
   iż nowotwór pobudziły.
Narzekanie nam nic nie da
Jeszcze zdążym iść  … do nieba
   - trza spokoju nam wszelkiego
   - też komfortu psychicznego
Jak to zrobić – któż to wie?!!!
Trza być „twardym”, nie dać się!!!
Że choroba?, że RAK KRTANI?
Się nie „łamać” – ani!!! ani!!!
Życzmy sobie moc radości.
Dużo, dużo zdrowotności:
- … by gardełko nie bolało;
- … by się łatwo wciąż łykało;
- … by też wszystko „w normie” było!!!
- … nigdy „wznowy” by nie było!!!
Nade wszysko nie … - KWĘKAJMY
I chorobie się nie … - DAJMY
Też psychicznie … - WYTRZYMAJMY
Się wzajemnie … - WSPOMAGAJMY
Nowej mowy … - UCZMY SIĘ !
                I UWIERZMY – NIE BĘDZIE ŹLE !

Doświadczony chorobą - Jędruś

(Wiersz "Laryngektomowanym ku pokrzepieniu"
deklamuje autor.)   Kliknij tutaj .

GRATULACJE ...

...A we wrześniu, dnia siódmego
Stało się "coś" przemiłego: "Dziurkowanych" grupa spora
Za Prezesa ma :DOKTORA".

- Tu nie chodzi o lekarza
Lecz o DOKTOR: Ha. Owczarzak,
co ten tytuł obroniła,
- Wszyscy wiedzą: Z-A-S-Ł-U-Z-Y-L-A !!!

A więc: rąsia...buźka... kwiatek...
zyj nam, Hanko, wiele Latek.
Dziel.. Prezesuj.. No i Rzadz...
- I jak zawsze SOBA BADZ!!!

GRATULUJA i WINSZUJA:
CI co zawsze Cie szanuja. NAJLEPSZEGO!!! GRATULACJE!!!
- Z Be-eS-eL-u te OWQACJE!!!

07.09.2010 Jędruś